Annie Gentils Gallery

Thom Puckey - Bexley Heath, England, 1948 - lives and works in Amsterdam and Valdarno (Toscane)

Influenced early on by the Viennese Actionism movement, Puckey was intensely active as a performance artist in the middle and late 1970s with the performance art duo Reindeer Werk as well as solo; this trained him in the expressive possibilities of the body, in its relational abilities and in how to render these as a sculptural image. This early work, very much in the context of the then avant gardeand punk semi-underground, can still be seen in the artwork he produces today and, especially, in his use of live models for his sculpture and photography. The anatomical detail in his marble sculptures, the sometimes aggressive poses featuring firearms of potential deadly effect, refer obliquely to classical sculpture, but the diverse contrasting languages of high and low culture disorientate as much as they they fascinate. Indeed the choice of a 'noble' material like Carrara marble is almost subversive with respect to the various connotations of Puckey's content.

Many long posing sessions are required to determine and establish the position of a figure and during these a great many photographs are taken, snapped from every angle and of every detail, to establish the bodily expression and to assist in the course of the making process. So it follows that the artist treats each model as a true performer in two senses: in that, with her body, she incarnates a living, unexpected form constituting an expressive possibility, and in that she is an actress playing a role, lending her face and body to an otherwise abstract idea. This is followed through in the black and white analog photos, where the model acts as a démonstratricein complex long-exposure takes. 

For this exhibition Puckey has produced three new sculptures, the largest of which, in Carrara marble, is both a summing-up of his fascination with the female body, aggressivity/vunerability, optics and photography, and at the same time a step into new territory. The references are as wide as they are many, and his deep interest in the work of Marcel Duchamp, Henri Bergson and WB Yeats is always hovering there, just below the surface. 

In many senses Thom Puckey feels this exhibition to be a return to Antwerp, the city which saw not only many of his earlier performances, but, in the 1980s, his movement into a real sculptural practice.

​

Thom Puckey - Bexley Heath, Engeland, 1948 – woont en werkt in Amsterdam en Valdarno (Toscane).

Al vroeg beïnvloed door het Weense Actionisme, was Puckey in de late jaren 70 intens actief als performance kunstenaar, in tandem met het performance kunst-duo Reideer Werk en eveneens solo. Het trainde hem in de expressieve mogelijkheden van het lichaam, zowel in relationele dynamiek als vertaling naar sculpturale beeldtaal. Dit vroege werk, zowel passend in de toenmalige avant-garde en de punk semi underground, kan nog steeds herkend worden in zijn actuele kunst en specifiek in het gebruik van levende modellen voor beeldhouwwerken en fotografie. Het anatomisch detail in zijn marmeren beelden en de soms agressieve poses met potentieel dodelijke vuurwapens refereren zijdelings naar klassieke beeldhouwkunst, maar de divers contrasterende beeldtaal van zowel hoge als lage cultuur desoriënteren de kijker evenveel als ze fascineren. Inderdaad, de keuze voor een ‘edel’ materiaal zoals Carrara marmer is ietwat subversief in licht van de de verscheidene connotaties die Puckey’s werk inhouden.

Er zijn verscheidene lange poseersessies vereist om de houding van een figuur te determineren en er worden heel veel foto’s gemaakt van ieder detail en vanuit elke hoek, om zo een lichaamsexpressie vorm te geven in functie van het creatieproces. Zo beschouwt de kunstenaar elk model als een performer op twee vlakken: enerzijds incarneert zij een levende, onverwachte vorm die expressieve mogelijkheden doet ontstaan en anderzijds is zij een actrice die een rol speelt door haar gezicht en lichaam uit te lenen, om zo een abstract idee vorm te kunnen geven. Dit wordt opgevolgd via een analoge zwart-witte fotoreeks, met het model als demonstratrice in complexe foto’s met lange sluitertijd.

Puckey heeft voor deze tentoonstelling drie nieuwe beeldhouwwerken geproduceerd. De grootste van de drie is in Carrara marmer en reflecteert zijn fascinatie met het vrouwelijk lichaam, elementen van agressiviteit zowel als kwetsbaarheid, optiek en fotografie, maar eveneens zet hij een stap op nieuw terrein. De referenties zijn even breed als talrijk en zijn diepe interesse in het werk van Marcel Duchamp, Henri Bergson en WB Yeats is altijd onderhuids aanwezig.

Op velerlei vlak voelt Thom Puckey deze tentoonstelling aan als zijn terugkeer naar Antwerpen, de stad waar hij zoveel vroege performances verzorgde en waar hij zich in de jaren 80 ontpopte als beeldhouwer.